Karalama kağıdı gibidir zihin düşünür ve unutursun.....
Ani bir aşk çapraz ateşte kalmaktır parçalandıkça parçalanmak istersin....... Varolduğunu anladığında aşkın peşinden koşmaya başlamışsındır....... Bir gün biri girer hayatına...... Konuşur, gözlerindeki ışığı üfler yüzüne, dudaklarının pırıltısını dinlersin.... Damalarlarından içeri sızmıştır bir defa bağımlısındır artık... Aşk bedel ödemektir, kaybetme ihtimalini kabul etmektir, acıları cebe koyup dolaşmaktır....... Tüm bunları baştan kabul etmişsindir..... Sorumluluk almak istemezsin, uzaklaşmaya çalışırsın kendine ait hayatından, mantık seni sıkar, gündelik hayatı dışlayıp kendi dünyanda mutlu bir hayat kurgularsın......... Artık önünde belki de asla gerçekleşmeyecek, sadece senin gerçekleşmesini istediğin için beyninde varolan pembe bir yol vardır..... Çok da da zor olmamalı diye düşünürsün bir insan, bir insan daha, ve mutluluk....... Filmin sonunda sürpriz yoktur sana göre....... Her şey çok basittir ve tek yapman gereken süreci izleyip gelişmeleri kontrol altında tutmaktır. İki ayrı tenin dokunuşundaki sihiri keşfersin, bakışlarını hissettikçe başın döner, dünya senden bağımsız dönmeye başlamıştır artık........
Ani bir ayrılık duvara atılmış yumruk gibidir....... İlk başlarda acısını hissetmezsin....... Ertesi gün parmaklarının bittiği yerden başlayıp beynine ulaşan bir sancıyla uyanırsın....... Parmak uçlarını hissetmekte zorlanırsın....... Hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağını düşünürsün....... Özürlü gibi hissedersin kendini, engellenmişsindir hayattan......Eski neşen kalmamıştır, diğer insanlar gibi değilsindir artık, yürüyüşün, bakışın, sözlerin, hayallerin, kısacası dünyan değişmiştir....... Kimseyle paylaşmak istemezsin acını. İçinde bir yerde sıkıştırıp unutmaya çalışırsın....... Oysa gözlerine bakan dostların bakışlarındaki değişiklikten anlar birşeylerin ters gittiğini........ Birşeyler ters gitmiştir, duvara toslamışsındır...... Zamana teslim etmişsindir yaralarını.... Kalbindeki çentiklere bir yenisini eklemişsindir....... Silinip gider her şey dünya yüzeyinden, insanlarla birlikte aşklar da gömülür mezarlıklara....... Yeni bir acıya hazırlıklı uyanır her sabah insanlar farkında olmadan ve eski acıyı unutmaya programlıdır zihin, tıpkı bir karalama kağıdı gibi.......
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder